Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Ραγίσματα(Μέρος 1ο)

Έβρεχε ασταμάτητα εδώ και δύο μέρες.Η υγρασία ήταν πλέον κάτι περισσότερο από ανυπόφορη.Η Τζούντι καθόταν μέσα στο μικρό αλλά προσεχτικά διακοσμημένο γραφείο της.Δεν είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κατάφερε να μαζέψει τα χρήματα για ν' ανοίξει το πολυπόθητο γραφείο.Είχε ήδη την "πελατεία" από τα χρόνια που είχε εργαστεί στις ψυχιατρικές κλινικές στη θέση κάποιου άλλου ψυχιάτρου με άδεια.Της φαινόταν ακόμα και τώρα περίεργο να την εμπιστεύονται οι άλλοι χωρίς να καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια, από τότε που ήταν παιδί όλοι της ξεφούρνιζαν τα μυστικά τους, μεγαλώνοντας άρχισε ν' ακούει πολύ ενδόμυχες σκέψεις και έφτασε, σχεδόν φυσικά, να κάνει αυτό το επάγγελμα.Και ήταν πολυ καλή.
Το ρολόι έδειξε εννιά και ήταν η ώρα για το πρώτο της ραντεβού,ένα καινούργιο ραντεβού. Ως καινούργιο γραφείο τα καινούργια ραντεβού ήταν σχετικά σπάνια.Είχε κάποιους τακτικούς πελάτες και που και που εμφανιζόταν κάποιος καινούργιος.Πέντε στους δέκα δεν πήγαιναν δεύτερη φορά.Θέλει δύναμη να κάνεις ψυχοθεραπεία, ν' αποδεχτείς οτί έχεις κάποιο πρόβλημα.Η λέξη "πρόβλημα" κάποιους τους τρομάζει και μόνο ως ιδέα.
Η πόρτα χτύπησε δισταχτηκά και αργά αργά άνοιξε αποκαλύπτοντας μία νέα γυναίκα γύρω στα είκοσιπέντε.Φόραγε ένα γαλάζιο φόρεμα και κόκκινα παπούτσια τα οποία θύμισαν στην Τζούντι τα χρόνια στο Πανεπιστήμειο, τότε που είχε την μανία να χει παπούτσια πολύχρωμα, λιτά αλλά πολύχρωμα.

-Περάστε.Είπε η Τζούντι.
-Ευχαριστώ.Αποκρίθηκε και κάθισε στην καρέκλα απέναντι από την Τζούντι.Αμέσως η λέξη "κατάθλιψη" πέρασε από το μυαλό της Τζούντι.Μετά από κάποια χρόνια σε αυτή τη δουλειά μαθαίνεις να διαβάζεις τις κινήσεις,το περπάτημα,τα μάτια και τα δικά της μάτια μίλαγαν κυρίως για θλίψη.
-Αν δεν κάνω λάθος με σύστησε σε σας ο Dr. Γουίλιαμς.
-Ναι,ορίστε.Είπε κοφτά και έδωσε στην Τζούντι ένα σημείωμα από τον μάλλον άτεχνο συνάδελφό της απ' όσο θυμόταν γι' αυτόν από τη σχολή.Η Τζούντι το διάβασε γρήγορα. Ανέφερε με λίγα λόγια ότι η Μελίσα, έτσι φαίνεται πως ήταν το όνομά της, είχε προβλήματα ύπνου και ο Dr. Γουίλιαμς δεν είχε καταφέρει να της αποσπάσει κάτι παραπάνω εκτός από το ότι ήθελε υπνοτικά χάπια τα οποία ο ίδιος αρνήθηκε να της γράψει χωρίς να του αποκαλύψει τον λόγο για τις αυπνίες της.
-Λοιπόν κυρία...
-Λόρενς.
-Κυρία Λόρενς...
-Θα μου γράψεται υπνοτικά ή να φύγω;Είπε πριν ακόμα αρχίσει την πρότασή της η Τζούντι.

2 σχόλια:

Ερωφίλη είπε...

Ενδιαφέρον αυτό το απόσπασμα. Τι είναι;

KapaNi είπε...

Σ'ευχαριστώ :-) Είναι κάτι που ξεκίνησα να γράφω,έχω κάποιες ιδέες και σκέψεις,θα δούμε πως θα πάει :-)

Δημοσίευση σχολίου