Νυχτερινός προβληματισμός

Έβλεπα τηλεόραση τις προάλλες,μπορεί να χει περάσει και αρκετός καιρός-χάνω την αίσθηση του χρόνου με την τβ και το τι βλέπω τα βράδια(και όπως θα χετε καταλάβει βλέπω πολύ τβ επειδή δεν κοιμάμαι).Είχε λοιπόν μία εκπομπή απ' αυτές που κάθεται ο ένας από τη μία μεριά του τραπεζιού και ο άλλος από την άλλη και ο δημοσιογράφος του κάνει ερωτήσεις λες και είναι η Ιερά Εξέταση. Ο καλεσμένος ήταν ένας ψυχολόγος του οποίου το όνομα αποκλείεται να θυμηθώ(εδώ δεν θυμάμαι την εκπομπή, μην ζητάς πολλά!) και είπε μία κουβέντα που με έριξε σε βαθύ στοχασμό(και έλεγα τι να κάνω, τι να κάνω στις 3 το βράδυ;), είπε ότι πολλοί άνθρωποι διαλέγουν σύντροφο βάση της σχέσης τους με την μητέρα. Δηλαδή αν κάποιος είχε μία μητέρα στοργική, με κατανόηση και υπομονή ο σύντροφος που θα διαλέξουν θα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά(στο περίπου δηλαδή) και θα είναι ευτυχισμένος/η σε μια ομαλή σχέση όπως ήταν και η παιδική του/της ηλικία. Σε αυτό το σημείο και πριν συνεχίσει εγώ αναρωτιέμαι: Που γίνονται αυτά;Μήπως βλέπω επανάληψη του 'Ευτυχισμένοι Μαζί' και δεν το χω καταλάβει;..Και συνεχίζει λέγοντας ότι αντίστοιχα κάποιος/α που είχε μία μητέρα που ήταν αυταρχική, κυκλοθυμική και απόμακρη θα βρει ένα σύντροφο όπου θα έχει παρόμοια χαρακτηριστικά αλλά όσο και αν τον πληγώνει θα μένει εκεί και θα προσπαθεί να τον αλλάξει και να κερδίσει την αγάπη του. Αυτό το κάνει γιατί αν τα καταφέρει θα είναι η αναπλήρωση της αγάπης που δεν πήρε στην παιδική του/της ηλικία, υποσυνείδητα βεβαίως.
Σκέφτηκα τότε πόσο δίκιο είχε αυτό που είπε. Σκέφτηκα γνωστούς, φίλους, προσωπικές εμπειρίες και κατέληξα ότι όλοι είχαν ή αναζητούσαν συντρόφους που είχαν τον χαρακτήρα της μητέρας τους. Χαρακτηριστικό ήταν ότι όσοι είχαν αδιάφορη μητέρα είχαν προσπαθούσαν συνεχώς τώρα να τραβήξουν την προσοχή των συντρόφων τους ( ανεπιτυχώς βεβαίως, εφόσον δεν έφταιγαν εκείνοι αλλά ο σύντροφος ήταν αδιάφορος εξ' αρχής προς αυτούς). Σκέφτηκα άλλους που είχαν μία απαιτητική μητέρα, που δεν έδειχνε τα συναισθήματα της και ότι ο σύντροφος τους τ'ωρα ήταν συχνά απότομος και κλειστός. Σκέφτηκα βέβαια και έναν; δύο; πολλοί θα είναι να το πω, όπου είχαν μια στοργική μητέρα και τώρα έχουν ανθρώπους δίπλα τους ανιδιοτελείς και που τους αγαπούν δείχνοντάς το.
Πόσους φίλους/γνωστούς έχετε που αναρωτιέστε γιατί δεν χωρίζουν αυτόν που έχουν δίπλα τους εφόσον δεν τον/την νοιάζεται, σέβεται, αγαπάει κτλ; Ίσως να ζητάνε να τους δείξουν επιτέλους την αγάπη που τους χρωστάνε άλλοι από παλιά ; Ίσως...